Oxytocine en psychobiotica

Het "knuffelhormoon" oxytocine is zowel een neurotransmitter als een hormoon. Uit wetenschappelijke studies is bekend dat oxytocine

• veroorzaakt weeën, versterkt de band en het vertrouwen tussen moeder en kind
• Stress en pijn verminderen (bijv. via cortisolreductie en GABA-activatie)
• versterkt het vertrouwen en de sociale empathie
• helpt bij het omgaan met angsten

Oxytocine receptoren bevinden zich in vele regio's van het lichaam, waaronder de hersenen. Daar controleert oxytocine blijkbaar de activiteit van de amygdala in stresssituaties, een gebied met een sterke invloed op de ontwikkeling van angst en de interpretatie van gevaarlijke situaties. Studies tonen aan dat Lactobacillus reuteri het niveau van oxytocine in de hersenen aanzienlijk verhoogt via de nervus vagus. Lactobacillus reuteri wordt normaal gesproken gevonden in de menselijke darm.

Echter, niet alle mensen hebben deze bacterie of slechts zeer kleine hoeveelheden ervan. Een dierstudie toonde aan dat de afwezigheid van Lactobacillus reuteri sociale tekorten veroorzaakt. Door de probiotische bacterie toe te voegen aan de darmen van de dieren, waren de onderzoekers in staat om een aantal van de gedragsstoornissen die leken op de symptomen van sociale angst en autisme bij de mens om te keren.

Oxytocine verlaagt het cortisolniveau en heeft daardoor een stressverminderend effect. Deze eigenschap kan wellicht in de toekomst worden gebruikt voor een vroege diagnose of therapie van depressie. Onlangs rapporteerden Zwitserse wetenschappers in "Neuropsychopharmacology" dat lage niveaus van het hormoon het risico van postpartum depressie verhogen (doi: 10.1038/npp.2011.74). De onderzoekers bepaalden de oxytocinetiter in 74 aanstaande moeders. Een laag niveau in de maanden voor de geboorte was nauw verbonden met postpartum depressie.

De signaalstof gaat ook leeftijdsgebonden spierverlies tegen en verbetert de regeneratie na verwondingen - in ieder geval bij muizen.